تاران آدارش:
جات: پرانرژی و قدرتمند
امتیاز: 3.5 ستاره
سانی دئول بار دیگر می‌درخشد… یک سرگرمی تمام‌عیار برای مخاطب عام، که سه عنصر اصلی آن را شکل می‌دهند: قهرمان‌سازی سانی، دیالوگ‌های پرشور و اکشن تماشایی… فیلمی برای مخاطب عام که دقیقاً همان چیزی را ارائه می‌دهد که وعده‌اش را داده.
کارگردان گوپیچاند مالیننی – که در سینمای تلوگو به ساخت فیلم‌های سرگرم‌کننده معروف است – داستانی بومی و روستایی را روایت می‌کند که پر از لحظات عام‌پسند است… تمام نیمه‌ی اول فیلم بر پایه‌ی ماجرای SorryBol «ببخشید بگو» بنا شده – که نقطه‌ی اوج فیلم است.
sorrybol:
یکی از لحظات کلیدی و نمادین فیلم جات هست که نقش مهمی در داستان و شخصیت‌پردازی داره. در نیمه‌ی اول فیلم، این اپیزود به‌عنوان نقطه‌ی اوج و یکی از به‌یادماندنی‌ترین صحنه‌ها معرفی شده.
در این بخش از فیلم، قهرمان (با بازی سانی دئول) طرف مقابلش رو وادار می‌کنه که بابت اشتباهش بگه «ببخشید» – ولی نه فقط به‌عنوان یک کلمه‌ی ساده، بلکه به‌عنوان نشانه‌ای از فروتنی، شکست غرور یا پذیرش خطا. همین تقابل باعث ایجاد کشمکش احساسی و دراماتیک قوی بین کاراکترها میشه.
نقاط ضعف؟ بله، در نیمه‌ی دوم می‌شد فیلمنامه را تیزتر و جمع‌وجورتر نوشت و بار درام آن‌طور که باید تاثیرگذار نیست… اما خب، این یک فیلم اصیلِ سانی دئولی‌ست، پس فقط لم بدهید و از آن لذت ببرید.
سانی دئول فوق‌العاده است – هم طرفداران قدیمی‌اش را راضی می‌کند و هم آن دسته از تماشاگرانی را که دنبال یک سرگرمی درست و حسابی هستند… قهرمان‌سازی‌ای که او روی پرده می‌آورد، چیزی‌ست که این روزها در بیشتر فیلم‌های هندی کم داریم.
راندیپ هودا در نقش منفی بسیار عالی ظاهر شده – کارگردان او را به عنوان نیرویی واقعاً تهدیدکننده معرفی می‌کند… وینیت کومار سینگ هم در بهترین فرم خود قرار دارد و نقشش را به‌خوبی ایفا می‌کند.
موسیقی پس‌زمینه حس قهرمانانه فیلم را تقویت می‌کند، فیلم‌برداری بافت‌های زمینی و بومی را زیبا به تصویر می‌کشد و صحنه‌های اکشن با ضربه‌های پرقدرت اجرا شده‌اند.
جمع‌بندی؟ “جات” ادای دینی‌ست به سینمای ماسالای پرهیجانی که سال‌ها با آن خاطره داریم – سبکی که متاسفانه در سینمای امروز هند کمتر دیده می‌شود… این فیلم همان سرگرمی‌ای را ارائه می‌دهد که تماشاگر انتظار دارد: یک تجربه‌ی تمام‌عیار روی پرده‌ی سینما.
نقد کومال ناهتا:
داستان فیلم گرچه تکراری و آشناست، اما نویسندگان تلاش کرده‌اند آن را با روایتی متفاوت ارائه دهند. نیمه‌ی اول تقریباً به یک موضوع می‌پردازد: مجبور کردن دیگران به گفتن «ببخشید» (Sorry Bol)، اما با لحظاتی طنز در دل درام پرتنش. نیمه‌ی دوم تنوع بیشتری دارد ولی خشونت شدید و خونریزی آن ممکن است برای خانواده‌ها و تماشاگران خاص، آزاردهنده باشد. یکی از صحنه‌های برجسته، حمله به پاسگاه پلیس و کشتن برادر راناتونگا و افسران آنجاست که احتمالاً با تشویق شدید مواجه خواهد شد.
سانی دئول با کاریزمای همیشگی‌اش در نقش خود درخشان ظاهر می‌شود، اما حرکات اکشن او محدود است. راندیپ هودا در نقش منفی عالی است و وینیت کومار سینگ در نقش برادر کوچکش لحظات جذابی دارد. دیگر بازیگران نیز نقش‌های خود را به‌خوبی ایفا کرده‌اند.
موسیقی متن تأثیرگذار است، ولی آهنگ‌ها ماندگار نیستند. فیلم‌برداری حرفه‌ای و طراحی صحنه قابل توجه است. صحنه‌های اکشن عالی اما بیش از حد خشن هستند؛ برای مخاطب عام هیجان‌انگیز، ولی برای دیگران دافعه‌برانگیز.
در مجموع، جات فقط برای مخاطب عام و سالن‌های سینمای محلی ساخته شده؛ در سینماهای چندسالنه و شهرهای بزرگ با استقبال ضعیف مواجه خواهد شد. فیلم در نهایت به احتمال زیاد با ضرر مالی روبه‌رو خواهد شد، هرچند در هاریانا به خاطر محبوبیت سانی دئول فروش خوبی خواهد داشت.
