فیلم Devdas به کارگردانی سانجی لیلا بانسالی با بازی شاهرخ خان، آیشوریا رای و مادوری دیکسیت، بدون شک یکی از پرزرق‌وبرق‌ترین و پرهزینه‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای هند محسوب می‌شه. اما با همه‌ی این تعاریفی که ازش می‌شه، بی‌انصافیه اگر نگیم یه‌سری نکات منفی هم داره که گاهی اعصاب آدمو خورد میکنه.
1. ریتم کُند و کشدار؛ یعنی چی انقدر آهسته؟
فیلم دو ساعت و چهل دقیقه‌ست، ولی حس می‌کنی سه روز گذشته! مخصوصاً وسطای فیلم که هی دیالوگ‌های تکراری و غم‌انگیز رد و بدل می‌شه، دیگه آدم می‌گه: «بابا جان، یا بمیر یا بلند شو یه کاری بکن!»
خیلی از صحنه‌ها فقط به‌خاطر زیبایی بصری کش پیدا کردن، ولی از نظر داستانی چیزی به بیننده اضافه نمی‌کنن.
2. گریه های بیش از حد شاهرخ خان
شاهرخ تو این فیلم هی داره گریه میکنه، زل می‌زنه به دوربین، لبش می‌لرزه و یه مونولوگ فلسفی تحویل می‌ده. البته بازی خوبی داره، اما انقدر این فاز رو تکرار میکنه که از یه جایی به بعد حس می‌کنی یه کاراکتر تک‌بُعدی شده؛ همش غم، همش دل‌شکستگی، همش مشروب. یعنی یه جا بگو بخند هم بکن برادر!
3. دیالوگ‌های نمایشی و گاهی غیرواقعی
دیالوگ‌ها خیلی شاعرانه و سنگین هستن، طوری که حس می‌کنی شخصیت‌ها دارن نمایشنامه‌ی شکسپیر اجرا می‌کنن نه یه درام عاشقانه. این باعث می‌شه ارتباط احساسی با بعضی صحنه‌ها سخت بشه، چون آدم‌های واقعی اینطوری حرف نمی‌زنن.
4. طراحی صحنه و لباس؛ زیبا ولی غیرواقعی
همه چیز برق می‌زنه! خونه‌ی پارو مثل کاخ سلطنتیه، کوچه‌های فاحشه‌خانه هم تمیزتر از هتل پنج‌ستاره‌ست. این‌همه تجمل تو یه داستان تراژدیک، یه جور ناهماهنگی به وجود میاره. بعضی‌ها گفتن کل فیلم مثل یه موزیک‌ویدیوی لوکس شده؛ همه چی خوشگل ولی حس نداره.
5. تطابق ضعیف با نسخه‌ی ادبی
فیلم بر اساس رمان کلاسیک Devdas اثر شارات چندرا چاترجی ساخته شده، ولی خیلی از منتقدا می‌گن بانسالی اون حس اصیل داستانو فدای زرق‌وبرق و درام هندی کرده. شخصیت‌های اصلی مخصوصاً پارو، بیشتر شبیه مانکن‌های خوش‌پوش هستن تا شخصیت‌های عمیق با لایه‌های روانی پیچیده.
جمع‌بندی: شاهکاری با نقص‌هایی روشن
Devdas قطعاً فیلمیه که باید دید. از نظر بصری و موسیقیایی، یه تجربه‌ی هنریه. اما اگه دنبال یه داستان پرکشش، واقعی و عمیق باشی، ممکنه ناامید بشی. خیلی‌ها عاشقشن، خیلی‌ها حوصلشون سر می‌ره. مثل خود دوداس، فیلم هم بین عشق و افسوس گیر افتاده.
این فیلم جزو بهترین آثار شاهرخ خان و جز آثار مثبت نکته منفی دیده نمیشه
برعکس این چیزا موارد خاص فیلم هستن که اونو از همه فیلم های هندی جدا میکنه، دیوداس یه فیلم تجاری عاشقانه اس نه یه فیلم هنری .
شخصیت دیوداس همینه یه ادم احمق که به خاطر یه دختر زندگیش نابود میکنه و خودش از زندگی محروم میکنه از خندیدن و شاد بودن، اگه به جامعه خودمون نگاه کنی میفهمی که چقدر از این آدم های احمق به اصطلاح عاشق وجود داره .
بعضی وقتا برای ساختن یه چیز جدید باید ساختار های قبلی رو نابود کنی عین دیوداس یه فیلم کاملا خاص.
اگه فیلم یه درام عاشقانه هنری بود مطمئن باش مردم خیلی زود فراموشش میکردن ولی اون تصویر برداری های خاص و قشنگ از اون لوکیشن های پر زرق و برق آدم به وجد می‌آورد مخصوصا اون درختی که زیرش دیوداس مرد.
یه چیز دیگه رو هم درک نمیکنم چرا همه چیز فیلم دلتون میخواد واقعی باشه، مگه زندگی چه زیبایی داره که بخواد فیلم عین زندگی واقعی باشه. زندگی های کسل کننده و بدون هیجان ارزش رو پرده اومدن نداره.
بعضی وقتا باید یه فیلمی ساخته بشه که یه چیزی بین رویا و واقعیت باشه پر از زرق و برق و به دور از این زندگی خالی باشه.
ديالوگ های فیلم هنوز دهان به دهان بین مردم می‌چرخه این یعنی فهمیدن سلیقه مخاطبین.
نسخه رمان یه روایت قدیمی تو بنارس به نظرم و این موضوع برای هیچ کس جذابیتی نداشت مردم هند عاشق زرق و برق هستن و این موضوع نمیشه انکار کرد.
فیلم دیوداس با دوبله دیدی یا زیرنویس و با صدای اصلی نگاه کردی؟
دقیقا باهات موافقم فیلم دیوداس واقعا فوق العاده بود هنوز هم که نگاهش میکنم عاشقش میشم از
نظز من بهترین فیلم هندی که دیدم همین دیوداس بود با بازی حیرت انگیز شاهرخ خان و مادهوری و آیشواریا و جکی شروف
فیلم زیبای دوداس حدود بیست و سه سال پیش ساخته شده و مربوط به دوره ی خودشه، نه اکنون. و به عقیده ی من نمی شه با فیلم های حال حاضر مقایسه بشه. الان طرز فکر جامعه عوض شده. بازیگران عوض شدن. دنیا هم عوض شده. اگه دوداس الان ساخته می شد حتما شکست سنگینی می خورد چون گفتم که مربوط به زمانه ی خودشه.
نکته ی بعد اینکه هندوستان فقیر و کثیف و پر از جنایت رو همه می شناسن و چیز تازه ای نیست! تمرکز کارگردان روی فرهنگ، موسیقی و درام غم انگیز سرگذشت قهرمانه. می دونید که هندی های اصیل همه ثروتمندن. از نسل مهاراجه ها و نواب ها هستن. دوداس بچه پولدار بود اما خوشبخت نبود و زندگی اش نابود شد. و اگر دکور و صحنه و لوکیشن های واقعی استفاده می شد فیلم از بحث اصلی پرت می شد. کمااینکه فقر فقط به معنای «بی پولی» نیست. گاهی ثروتمندانی چون دوداس هم تا خرخره در بدبختی های خودش فرو می رن و هیشکی هم کمکشون نمی کنه!
کاملا باهات موافقم عزیز ولی به جز بخشی دیوداس واقعا فیلم قشنگی
و زیبایی بود البته بسیار غم انگیز
بود یادمه فقط دیوداس و ویر زارا
و کل هو ناهو چقدر بخاطرشون گریه کردم
واقعا عاشق این فیلم هستم یکی از بهترین فیلم های بالیوود هستش همین دیوداس بهترین فیلمی هم هستش که شاهرخ خان توش بازی کرده واقعا
نقش خودش رو عالی ایفا کرد یادمه بخاطر دیدن این فیلم حتی زدم زیر گریه در کنار فیلم های کل هو ناهو و ویر زارا که حسابی گریه کردم
یکی مورد علاقه ترین فیلم های من دیوداس ❤️
داستان زیبا و غم انگیز به یاد ماندی با بازی درخشان شاهرخ خان و مادهوری و آیشواریا البته نباید جکی شروف رو هم فراموش کرد چون اون هم بازی خوبی از خودش به نمایش گذاشت
فیلم دیوادس فیلمی بود که دنیای سینمای جهان را با آن بازیگری بی‌نقص شاهرخ خان به لرزه آورد.
فیلمی بود که کارگردان و منتقدان هالیوود اصلا باور نمی‌کردند این فیلم از هند است.
فیلمی بود که شاهرخ خان مستحق اسکار بود اما بنابر دلایلی …..
فیلمی بود که تا هنوز کسی نتوانسته آن قدر در نقشش (شاهرخ خان) غرق شود.
فیلمی بود که تا هنوز کسی نتوانسته فیلمی بسازد و آن قدر بی نقص ایفای نقش کند (شاهرخ خان)
جمع بندی!
فیلمی بود که دیگر تکرار نخواهد شد.