نقد فیلم بهولا آجی دوگان

بهولا به شما هجوم آدرنالین می دهد، اما اگر به دنبال داستانی به همان اندازه معنادار یا حداقل روایتی باشید که مقداری ارزش داشته باشد، بهولا شما را در سطوح مختلف ناامید خواهد کرد. بهولا که اقتباسی هندی از فیلم تامیل Kaithi (2019) است، سعی می‌کند همان جادو را هر چند با عیب‌هایش بازسازی کند. آجی دوگان بار دیگر با پوشیدن کلاه کارگردان، اطمینان می‌دهد که اکشنی بزرگ‌تر از حد معمول را روی صفحه نمایش می‌دهد که قبلاً یا حداقل در این سطح دیده نشده است. اما در این روند، داستان به قدری حاشیه‌ای است که شما در واقع منتظر می‌شوید تا چیزی معنا پیدا کند.

 چندین سوال در مورد این فیلم بی پاسخ باقی می مانند و اطلاعات بسیار کمی در مورد گذشته بهولا نشان داده، گفته یا فاش شده است. بهولا کیست؟ چگونه او اینقدر قوی شد؟ چرا از اول محکوم شد؟ بین بهولا و Amala Paul یک نوع زاویه عشق وجود دارد، اما اینکه چگونه آن عشق شکوفا می شود و عامل تغییر و اقدام برای بسیاری از چیزها می شود، هرگز به آن اشاره نمی شود. البته در پایان نوشته می شود:ادامه دارد، اما این برای تماشاگران کمی آزاردهنده است که منتظر افشای حقیقت باشند. مطمئن نیستم که آیا ادامه فیلم عاقبت با همه پاسخ ها باز خواهد گشت یا دوباره بر روی عامل آدرنالین و اکشن فیلم تمرکز خواهد کرد.

بهولا به قدری سریع است که در واقع برای غرق شدن در یک سکانس اکشن پیش از نمایش سکانس بعدی، به زمان نیاز دارد. اگر Kaithi را ندیده باشید، بهولا مانند یک تعقیب موش و گربه بین این کامیون که در جاده های بی پایان سراسر ایالت رانده می شود، به نظر می رسد.

باتوجه به اینکه آجی دوگان در سطح بالایی قرار دارد و زمانی که آستین ها را بالا می زند و حرکات نمایشی انجام می دهد، می توانید انتظار اتفاقات غیرمنتظره را داشته باشید. منظور این است که آیا تماشای قهرمانی که ۱۰۰ مرد را می زند و هر بار با همان استقامت می ایستد و می جنگد، یادآوری دهه ۷۰ نیست؟ بله، او شیوای درونی خود را به بهترین شکل ممکن هدایت می کند، اما همه چیز به دور از واقعیت است. چیزی که کمبود آن حس می شود صحبت ها و سکانس های احساسی بیشتر در فیلم از آجی هست. نام دیگری که به غیر از آجی قطعا توجه را به خود جلب کرد دیپاک دوبیریال است. دیپاک نقش شخصیت منفی را بازی می کند و تماشای او لذت بخش بود. او هر زمان که ظاهر می شود، نمایش را می دزدد و این شخصیت یکی از عناصر اصلی فیلم است. به نظر می رسد تابو در بازی در نقش یک پلیس حرفه ای شده است اگرچه در بهولا، ما او را به سختی در یونیفورم پلیس می‌بینیم، زیرا در بیشتر مواقع ناپدید می‌شود. دلیلش هم این است که آجی هنگام مبارزه با افراد بد در کانون توجه قرار می‌گیرد. از سوی دیگر، کمتر بازیگری مانند وینیت کومار و گجراج رائو را می بینیم. بزرگترین ایراد این است که صحنه های کمتری با بازیگر زن، Amala Paul در فیلم وجود دارد که اولین حضور خود در بالیوود را با این فیلم رقم می زند.

مشکل فیلم آجی دوگان دست کم گرفتن هوش و نیاز مخاطب است. او و نویسندگانش سعی می کنند این داستان را با گروه های شرور یکی پس از دیگری پر کنند. در نسخه اصلی، زمانی که دیلی در حال رانندگی کامیون بود، تنها دو سکانس مبارزه وجود داشت. اما در اینجا، شما به انگشتان خود برای شمارش نیاز دارید.

نقاط قوت فیلم :

صحبت از بخش مثبت فیلم، باید اکشن باشد. این فیلم برای همه عاشقان اکشن یک تجربه بصری کامل است. کار دوربین و کارگردانی فوق العاده است. همانطور که متوجه کارگردانی آجی دوگان در فیلم های قبلی او شده ایم، می دانیم که او روش منحصر به فرد خود را برای کارگردانی فیلم ها دارد. آجی از نظر  کارگردانی و کار با دوربین، عالی است. موزیک پس زمینه فیلم یکی از نکات مهم به خصوص در سکانس های اکشن و تعقیب و گریز است که قطعا تجربه تماشای فیلم را افزایش می دهد.

خلاصه : اگر از عاشقان فیلم های اکشن و سرگرمی هستید این فیلم برای همه عاشقان اکشن یک تجربه بصری کامل است ولی انتظاری از فیلمنامه قوی نداشته باشید.